Somalië
(Somalisch: Soomaaliya), officieel de Federale Republiek Somalië is een land in de Hoorn van Afrika dat grenst aan Djibouti, Ethiopiëen Kenia. De hoofdstad van Somalië is Mogadishu. Het Somalisch is de officiële taal van Somalië. Met een kustlijn van 3000 kilometer heeft Somalië de langste kust van alle landen op het Afrikaanse continent. In 1960 kreeg Somalië zijn onafhankelijkheid terug en werd lid van de Verenigde Naties. Ook is Somalië lid van de Afrikaanse Unie, Arabische Liga, Organisatie voor Islamitische Samenwerking en de Intergovernmental Authority on Development.
Somalië heeft naar schatting een bevolking van 11.031.386 (2017) mensen, die voor 85% tot 94% procent uit etnische Somaliërs bestaat.
Talen
Het Somalisch is de belangrijkste taal, die vrijwel overal wordt gebruikt en vrijwel elke inwoner van Somalië kan het spreken. Er bestaan echter ook minderheidstalen, zoals het Maay, dat in het centrale deel van het zuiden van Somalië wordt gesproken door de Rahanweyn-clans, en een variant van het Swahili dat gesproken wordt aan de zuidelijke kust.
Een aanzienlijk deel van de Somaliërs spreekt Arabisch vanwege de islam en Somalië heeft dan ook banden met de Arabische wereld en de Arabische media.
Religie
De islam is de staatsgodsdienst in Somalië. Vrijwel alle Somaliërs zijn soennistische moslims. Dit in contrast met buurlanden Ethiopië en Kenia, waar de meerderheid christen is. Voor een groot aantal Somaliërs is de islam een factor die hun nationale identiteit definieert. Er bestaan ook nog sporen van voor-islamitische religies in Somalië. Het land is sinds de oprichting in 1969 lid van de Organisatie voor Islamitische Samenwerking.
Somaliërs
Er zijn naar schatting op dit moment circa 12-miljoen Sommeliers. Somaliërs hebben de laatste 1000 jaar in de Hoorn van Afrika gewoond. Zij kwamen daar in contact met Arabische en Perzische migranten. De islam is in de loop van de tijd voor Somaliërs een belangrijke bindende factor geworden. Somaliërs zijn nomadische herders. Hun middelen van bestaan, culturele leven en kijk op de wereld worden bepaald door de eenvoudige economie die daarbij hoort. Somaliërs staan bekend om hun traditie van orale epische poëzie over hun overwinningen en verliezen, hun vreugde en zorgen, en de ontberingen van het leven. De meerderheid van het Somalische volk woont in Somalië. Een deel van hen woont in Djibouti waar zij een grote etnische groep vormen. In bepaalde regio´s van Kenya en Ethiopië wonen ook groepen Somaliërs. In het Midden Oosten werken 250.000 Somaliërs als gastarbeider en de overigen verblijven momenteel in het buitenland als zakenman of vluchteling.
Somaliërs zijn in vergelijking met de meeste Afrikaanse gemeenschappen etnisch homogeen. Zij hebben een gemeenschappelijk taal, een zelfde manier van leven, een gemeenschappelijke manier van politiek bedrijven, een diep doorleefd islamitisch erfgoed en de sterke overtuiging dat alle Somaliërs afstammen van dezelfde mythische voorouder “de Samaale” . Zij voelen zich door lijnen van afstamming en verwantschap met elkaar verbonden.
Strijd om de schaarse natuurlijke bronnen van het land heeft de Somalische gemeenschap echter ook diep verdeeld. Dit leidde er uiteindelijk toe dat Somalië afgleed naar een staat van anarchie, waarin rivaliserende clans de natie en de staat Somalië hebben vernietigd. Het ineenstorten van Somalië maakte dat de bevolking massaal het land ontvluchtte en dat zij een van de grootste vluchtelingengemeenschappen van de jaren negentig vormt.
Somaliers in Nederland
Er wonen ruim 35.000 Somaliers in Nederland: mooie, boeiende en trotse mensen.
Vanaf 1980 komen Somaliërs naar Europa vanwege de voortdurende politieke conflicten in hun land. Velen van hen vluchtten naar Nederland.
In Nederland vormen Somaliërs de grootste groep onder de Afrikanen die afkomstig zijn uit het gebied ten zuiden van de Sahara. Somaliërs zijn een nieuwe groep in de Nederlandse samenleving. De meesten zijn gekomen op basis van politiek asiel. Degenen die vervolgens erin slagen een duurzaam verblijf in Nederland te realiseren staan voor de taak hier te integreren. Dat is geen gemakkelijke opgave: de kloof tussen Somalische leefgewoonten en culturele gebruiken en de Nederlandse is erg groot. Het is van belang dat beleidsmakers en -uitvoerders die betrokken zijn bij de opvang en integratie van Somaliërs in Nederland zich daarvan vergewissen, juist met het oog op een succesvol integratiebeleid.
Somaliërs zijn als vluchteling gekomen en dat onderscheidt hen van de traditionele migranten die naar Nederland kwamen om te werken. Van 1982 tot 1986 vertegenwoordigen Somaliërs 1% van de vluchtelingenpopulatie in Nederland. Dit loopt op tot 15% in 1991. In dat jaar breekt de burgeroorlog in volle hevigheid uit en ontvluchten honderdduizenden Somaliërs hun land, het merendeel naar de buurlanden. Een minderheid zocht asiel in Nederland. In de volgende tabel staat een overzicht van het aantal allochtonen van Somalische afkomst.
Somaliërs wonen over heel Nederland verspreid vanwege het spreidingsbeleid van de overheid in het kader van de huisvesting van statushouders. Er is wel een tendens waarneembaar dat Somaliërs naar een aantal kerngemeenten en grote steden verhuizen.
De Somalische gemeenschap wordt geconfronteerd met grote aanpassingsproblemen. Deze problemen hebben dieper liggende oorzaken die verbonden zijn aan het vluchtelingschap en het ontheemd zijn, zoals cultuurschok, identiteitscrisis en dubbele loyaliteit.
De grootste problemen worden veroorzaakt door de transitie naar een totaal andere samenleving. Dit gaat gepaard met veel spanning; een gevoel van verlies en tekortkomen; verwarring over rollen, waarden, gevoelens en zelfbeeld; verbazing; angst en zelfs afkeer als men zich bewust wordt van de cultuurverschillen (Oberg, 1960).
Naast de dieperliggende oorzaken die de integratie kunnen belemmeren, zijn er ook een aantal meer zichtbare knelpunten aan te wijzen zoals de werkloosheid en de uitval in het onderwijs, het wantrouwen jegens instellingen, het gebruik van qat en het isolement waarin de gemeenschap verkeert.
Onderwijs en werk bieden de meest praktische mogelijkheden voor integratie. Via onderwijs verwerft men kennis en vaardigheden die nodig zijn om de kans op werk te vergroten.
